Çocuk Taşıyıcının Önemi

Oğlum 2004 doğumlu. Aklı ermeye başladıktan hemen sonra onu bisikletli yaşantıma da soktum tabii ki. Günlük hayatımda kullandığım bir çelik bisikletim vardı, bayağı eski bir Alman Malı Şehir Bisikleti. Çamurluğu, bagajı, göbekten vitesi ve bordo rengi ile tam bir şehirliydi.

Pazar sabahları “babaaaa, kalk bisiklete binelim!” diyen bir bebekti; bu ses ile uyanmak nasıl hissettirir size bilemem ama beni çok heyecanlandırdığı kesin. Şu anda bile duygusallaştığımın farkındayım. Gün daha yeni ağarmışken kıyafetler giyilir, bisiklet ve küçük bir minder (!) kapının önüne indirilir ve yollara düşülürdü, doğru sahil kenarına gezmeye ve hedef sıcak gevrek (nam-ı diğer simit) alarak kahvaltıyı hazırlamış annemizin fırçalarına yetişmeye çalışmaktı; “başınıza bir iş alacaksınız bu bisiklet maceralarınızdan birinde!” Bu gezilerimiz esnasında çok ciddive sürekli iki uyarım olurdu. Birincisi bana sıkıca sarılması, diğeri ise ayaklarını açık tutmasıydı ki jant tellerine sıkışarak zarar görmesin. Ama yeterli değilmiş. Yine bir pazar gezmesinin sonlarına doğru o beklenen durum yaşandı, acılı bir çığlık ile Batuhan ayağını hızla dönen jant tellerinin arasına sıkıştırdı; korkunç bir andı.

Bu anekdot ile sorunun cevabına giden en iyi yolu açtığımı zannediyorum, “çocuk taşıyıcısı güvenli midir?” sorusuna; “evet güvenlidir, kesinlikle güvenlidir”, en kötü (!) çocuk taşıyıcısı bile bir çocuğu bagaj üzerinde taşımaktan çok daha güvenlidir, NET.

Topuğunda küçük bir çatlama olmuş ve her şey geride kalmıştı. Bir bisiklet çocuk koltuğu satın almak çok kolay değildi. Zira piyasada yok ve olanlar da çok pahalıydı ama buldum bir tane ve son raddeye kadar kullandık onu. Gezilerimizi arttırdık, sadece Pazar sabahları değil, daha sık çıkmaya başladık. Doğaya gittik, sahile gittik, kilometrelerce yol yaptık. Artık uyarılara gerek kalmamıştı, rehavetten mışıl mışıl uyuyordu açık havada ve beraber büyüdük Batuhan’la…

Artık, yokluğunda neler olabileceğine  dair bir fikriniz olduğunu varsayarak, nasıl işini yaptığını anlatmaya çalışayım size bisiklet çocuk taşıyıcılarının;

Temelde, oturan çocuk şeklindeki  bir kabuk misali etrafını çevreler. Bu şekilde olası yan yatışlarda etrafındaki bariyer ile darbe emilmiş olacaktır.

Bu şekil aynı zamanda oturtulan çocuğun diz ve altını muhafaza ederek bacağını sağa-sola oynatmasına da engel olacaktır. Ayak bileği kısmında bulunan sabitleyici bantlar ile de ayağın bölmesinden çıkması engellenir ve bezelye parmaklı minik ayaklar, sürüş sırasında zarar görmemiş olur J.. Zira en sık rastlanan hasarın “ayağının jant tellerine sıkışarak gördüğü hasar” olduğu görülmüştür.

Koltuğa monte 3 noktalı bir emniyet kemer sistemi mevcut olmalıdır. Bu kemerler çocuğu iki omzunun üzeri ve bacak arasından koltuğa sabitleyerek ani duruş ve çarpmalarda öne kaymasını ve çoğunlukla yaptığı gibi uyuya kaldığında öne doğru yıkılması önleyecektir.

Dediğim gibi temel koruma bu şekildedir. İlaveten mutlaka kask ve eğer yoksa, koltuğun sırt kısmına görünürlüğü arttırıcı reflektör ve/veya lambalar  takılmalıdır. Gözden kaçabileceğine inandığım bir durum da miniş eller.. Eğer yaylı bir sele kullanıyor iseniz mutlaka yay kısmını çocuk tarafında izole edilmelidir.  Üzerinde bir yetişkin varken o yaylar bir çocuk eli için sanılandan çok daha zararlı olabilir. Dikkat edilmesi gereken bir durum da uzun kalmış ve sallanan ayakkabı bağları ve uçuşan bol paçalar olmalıdır; mutlaka toplandıktan sonra sürüşe başlanması gerekir. Almayı düşündüğünüz ürünün tüketici geri dönüşlerine ve güvenlik sertifikalarına mutlaka bir göz atmalısınız. Yumuşak, zayıf veya çelimsizmiş gibi görünen bir yapı belki en sağlam olanıdır.  İlave güvenlik ve konfor sunan ürünler de olacaktır elbet; ayarlanabilir oturuş pozisyonu, ön siperlik vs.. Umarım yazımın faydası olur. İhtiyacınız, keyfiniz ve bütçenize en uygun kararı en sonunda siz vereceksiniz.

O kararı mutlaka verin ve bir an evvel yola çıkın!